Επισκοπική Λατινική Βαρωνία Νικλίου

Η Επισκοπική Λατινική Βαρωνία Νικλίου (1209-1222) ήταν θρησκευτικό λατινικό φέουδο υποτελές στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας, που δημιουργήθηκε το 1209 από τον πρίγκιπα της Αχαΐας Γουλιέλμο Σαμπλίτη.

Το 1209 ο πρίγκιπας Σταμπλίτης, ανάμεσα στις βαρωνίες που δημιούργησε και μοίρασε σε ιππότες του, δημιούργησε και επτά εκκλησιαστικές με λατίνους επίσκοπους διορισμένους από τον Πάπα, δίνοντάς τους από τέσσερα τιμάρια. Θρησκευτικός και πολιτικός διοικητής-Βαρώνος ήταν ο Λατίνος επίσκοπος Νικλίου κι είχε έδρα το Νίκλι, μεσαιωνική κώμη στην περιοχή της αρχαίας Τεγέας, στην σημερινή Αρκαδία. Επίσης είχε υποχρέωση προς τον πρίγκιπα σε περίπτωση που χρειαστεί να τον βοηθήσει με στρατό.

κ᾿ ἐκεῖνος τοῦ Ἀμυκλίου ὅλοι πρὸς τέσσαρα

— Χρονικό του Μορέως

Ο επίσκοπος σαν βαρώνος ήταν στην Κούρτη, το συμβούλιο του Πριγκιπάτου με τους υπόλοιπους βαρώνους, με δικαίωμα ψήφου. Διέθετε δικά της φρούρια όπως αυτό της σημερινής Επισκοπής όπου ο ναός της κοιμήσεως της Θεοτόκου είχε οχυρωθεί για να προστασία.

Το 1209 ο Λατίνος Αρχιεπίσκοπος Πατρών Άντελμος, ο οποίος ήταν ο ανώτερος θρησκευτικός ηγέτης (πριμάτος) του πριγκιπάτου, διόρισε επίσκοπο τον Γιλιβέρτο, ενώ ζούσε ακόμα ο επίσκοπος Ιμβέρτος, δημιουργώντας αναταραχή στην επισκοπή. Ο Ιμβέρτος ήταν ο πρώτος επίσκοπος, βαρώνος της εκκλησιαστικής βαρωνίας του Νικλίου. Το Ιταλικό και Ελληνικό χρονικό αναφέρουν δύο επισκοπές, μία στις Αμύκλες και μία στη Βελιγοστή, ενώ το Αραγωνικό μία.

Το 1222 ενσωματώνεται στην λατινική επισκοπή Λακεδαιμονίας η λατινική επισκοπή Νικλίου ή Αμυλκών όπως ονομάστηκε έπειτα.